London’s burning, en niet voor t eerst
Gewelddadige rellen en brandend verkeer
Ik zag t al eerder, in ’81, Brixton ontplofte,
de machtigen lachten.
Wij zagen ellende, onvree, depressie,
Zij strenge wetten, politie, repressie
‘t Zal wel weer ‘links’ zijn; naar oorzaken kijken,
maar als dit zo doorgaat dan stapelen lijken
zich op tot de top van de London Eye.
Geen zorgen, er zijn niet veel blanken bij…
Nu hoor je ze roepen: “Het zijn criminelen!
We sturen de troepen, want ze zijn met z’n velen!”
Pleistertje plakken, zo noemen we dat.
Daaronder; de wond, en het gapende gat
wordt alsmaar groter, dieper, roder,
blijft maar bloeden, vloeien, groeien.
Een paar miljoen mensen, ja mensen, een paar miljoen!
En men denkt dat de wapenstok daar iets aan kan doen?
The ‘haves’ and the ‘have-nots’ are getting it on,
armoe-geddon, onder ieders balkon.
Mark Dugan is dood, en de enige kogels
die men vond, in de goot
en zelfs ‘wedged’ in de dienstwagen’s politieradio
waren police-issue bullets,
die zijn nergens te koop.
En niet alleen dat, het is ook nog eens waar
dat Dugan niet de eerste, maar de derde is dit jaar.
Collateral damage, het gaat om controle,
‘t volk moet z’n muil houden, koppen gaan rollen.
Martal Law in de Engelse steden,
is dat wat ze willen? Het wordt niet vermeden..
Wel zijn we vergeten: het afluisterschandaal
en Murdock, en banken. God, wat banaal.
Om over ‘False Flag’ activisme nog maar te zwijgen,
anders ben ik morgen nog steeds aan ‘t schrijven.
Maar hoe je ‘t ook ziet, en waar ook vandaan;
een beerput, daar zit nou eenmaal een luchtje aan.
Alles op wit, want zwart is bederf.
Welterusten regering, ik hoop dat je sterft.
London’s Burning
Gewelddadige rellen en brandend verkeer
Ik zag t al eerder, in ’81, Brixton ontplofte,
de machtigen lachten.
Wij zagen ellende, onvree, depressie,
Zij strenge wetten, politie, repressie
‘t Zal wel weer ‘links’ zijn; naar oorzaken kijken,
maar als dit zo doorgaat dan stapelen lijken
zich op tot de top van de London Eye.
Geen zorgen, er zijn niet veel blanken bij…
Nu hoor je ze roepen: “Het zijn criminelen!
We sturen de troepen, want ze zijn met z’n velen!”
Pleistertje plakken, zo noemen we dat.
Daaronder; de wond, en het gapende gat
wordt alsmaar groter, dieper, roder,
blijft maar bloeden, vloeien, groeien.
Een paar miljoen mensen, ja mensen, een paar miljoen!
En men denkt dat de wapenstok daar iets aan kan doen?
The ‘haves’ and the ‘have-nots’ are getting it on,
armoe-geddon, onder ieders balkon.
Mark Dugan is dood, en de enige kogels
die men vond, in de goot
en zelfs ‘wedged’ in de dienstwagen’s politieradio
waren police-issue bullets,
die zijn nergens te koop.
En niet alleen dat, het is ook nog eens waar
dat Dugan niet de eerste, maar de derde is dit jaar.
Collateral damage, het gaat om controle,
‘t volk moet z’n muil houden, koppen gaan rollen.
Martal Law in de Engelse steden,
is dat wat ze willen? Het wordt niet vermeden..
Wel zijn we vergeten: het afluisterschandaal
en Murdock, en banken. God, wat banaal.
Om over ‘False Flag’ activisme nog maar te zwijgen,
anders ben ik morgen nog steeds aan ‘t schrijven.
Maar hoe je ‘t ook ziet, en waar ook vandaan;
een beerput, daar zit nou eenmaal een luchtje aan.
Alles op wit, want zwart is bederf.
Welterusten regering, ik hoop dat je sterft.
Brixton Briefcase by Chase & Status, feat. Cee-lo Green. Word!
Jarodadamaju